Forum Studentów Wychowania Fizycznego Szkoły Wyższej im. Pawła Wodkowica w Płocku

Założyłem to forum by łatwiej nam było zdać te studia ;D "Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" hehe


#46 2011-02-18 11:11:38

 patryk9898

Nowy użytkownik

6406918
Zarejestrowany: 2010-10-09
Posty: 6
Punktów :   

Re: ;)

ROZKŁAD ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH semestr 2 (letni)

Poniedziałek
8:00-11:20- Anatomia- W (Aleksandrowicz) 21.02, 7.03, 21.03, 4.04, 17.04, 16.05, 13.06 (2 godz) sala 107H

11:30-13:10- Anatomia- C (Aleksandrowicz) 21.02, 7.03, 21.03, 4.04, 17.04, 16.05, 13.06 (1 godz) sala 107H

Wtorek
8:00-10:35- Edukacja Zdrowotna- WK (Chmielewska) sala 107H

11:00-12:40- Teoria wychowania fizycznego- WK (Syska) sala 102H

12:50-14:30- Wykład monograficzny z nauk o kulturze fizycznej- WK (Syska) sala 102H

Środa
10:00-10:45- Pływanie i ratownictwo wodne- C (Kruszewski, Urbanek) pływalnia miejska Jagielonka

11:50-13:30- Zabawy i gry ruchowe- C (Snopczyńska)

14:00-15:40- Teoria i praktyka sportów walki- WK (Harysymowicz) sala 102H

Czwartek
9:50-11:30- Psychologia- WK (Jasiński) sala 102H

11:40-12:25- Psychologia- C (Jasiński) sala 102H

Piątek
9:50-11:20- Język angielski- WK (Araucz- 223A, Zajdel- 220A)

11:40-13:20- Teoria sportu- WK (Harysymowicz) zajęcia co dwa tygodnie, pierwsze zajęcia - 25.02

11:40-13:20- Filozofia- WK (Tomaszewska) 4.03, 18.03, 1.04, 20.05, 4.06

13:20-15:00- Ochrona własności intelektualnej (Korzan) 4.03, 4.06 sala 102H

Offline

 

#47 2011-02-19 20:22:56

 AdrianJDM

Moderator

13584522
Skąd: Płock \ Japonia
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 18
Punktów :   
WWW

Re: ;)

NIECH ZYJE USZY DZIEKI

Offline

 

#48 2011-05-20 15:25:34

 krzem

Użytkownik

3023784
Skąd: Płońsk
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 14
Punktów :   

Offline

 

#49 2011-05-21 00:56:50

 AdrianJDM

Moderator

13584522
Skąd: Płock \ Japonia
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 18
Punktów :   
WWW

Re: ;)

wszystko spoko a ten 1 test?

Offline

 

#50 2011-05-21 18:52:29

 krzem

Użytkownik

3023784
Skąd: Płońsk
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 14
Punktów :   

Re: ;)

na 1 nie było odpowiedzi

Offline

 

#51 2011-05-26 13:05:04

 mati19

Nowy użytkownik

5159953
Skąd: Płock
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 5
Punktów :   

Re: ;)

Dynamika Walki- najwazniejsza jest postawa ciala .znalezc srodek ciezkosci masy ciala. skutecznsc kopniecia lub uderzenia piescia bedzie wieksza gdy biodra takze poruszja sie w kierunku zawodowego ciosu. szybkosc , aby ja zwiekszyc podniesc srodek ciezkosci. Przy szybkosci wazna jest gikosc i zwinnosc, w trakcie walki miesnie powinny byc rozluznione poniewaz tylko wtedy mozliwe jest wykonanie szybkiego i niesygnalizowanego ataku.

Offline

 

#52 2011-05-30 17:22:07

 patryk9898

Nowy użytkownik

6406918
Zarejestrowany: 2010-10-09
Posty: 6
Punktów :   

Re: ;)

Kolos do syskiej

I semestr
1.    Wartości kultury fizycznej:                                                                                                                                        - zdrowotne                                                                                                                                                                                   - utylitarne (korzyść, wygoda, zastosowanie praktyczne)                                                                                                   - hedonistyczne (rozkoszne)                                                                                                                                                      - agonistyczne (współzawodnictwo sportowe, artystyczne jako powody podmiotowej uprawy ciała)
2.    Funkcje aktywności fizycznej w ontogenezie stymulacja rozwoju. W życiu osobniczym (ontogenezie) można wyróżnić trzy podstawowe okresy:                                                                                              -młodość (anafaza)- charakteryzuje się przewagą zmian konstruktywnych (budujących, twórczych) nad destruktywnymi (rozkład, rozpad, zniszczenie) w organizmie.                                                 - dojrzałość (mezofaza)- względna ich równowaga                                                                                              - starość (katafaza)- dominacja procesów destruktywnych nad konstruktywnymi
3.    Motoryczność człowieka, jej aspekty, rodzaje i osobnicze uwarunkowania:
Sprawność fizyczna charakteryzuje gotowość organizmu do realizacji zadań ruchowych, uwarunkowaną rozwojem siły mięśniowej, szybkości ruchów i wydolności wysiłkowej oraz ogólnym stanem zdrowia.
4.    Dla nauczania ruchu najbardziej charakterystyczne są metody:                                                                      -analityczna                                                                                                                                                                                - syntetyczna                                                                                                                                                                                           - mieszana 
5.    Ogólnodydaktyczne zasady nauczania ruchu:                                                                                                           - indywidualizacja                                                                                                                                                               -  systematyczność                                                                                                                                                    -  stopniowanie trudności                                                                                                                                       -  poglądowości                                                                                                                                                             - świadomości
6.    Fazy przebiegu uczenia się i nauczania ruchu:
- Pierwsza faza- koordynacji ogólnej- zaczyna się od ukształtowania wyobrażenia ruchu, a kończy na opanowaniu go w „grubych zarysach”. Większe w tej fazie jest znaczenie pokazu, aniżeli instrukcji słownej. W tej fazie brakuje: płynności, harmonii, rytmu, elastyczności w przebiegu ruchu, przy równoczesnym nadmiernym (w stosunku do potrzeb) zaangażowania siły i wytrzymałości w jego wykonanie.
- Druga faza- koordynacji precyzyjnej- polega na poprawieniu, doskonaleniu i różnicowaniu ruchu, aż do osiągnięcia pożądanej jego formy. Fazę tę charakteryzuje: wzrost znaczenia metod werbalnych, informacji natychmiastowej, środków technicznych (audiowizualnych), dobrego sprzętu, a przede wszystkim- udziału świadomości w nauczaniu i uczeniu się motorycznym
- W trzeciej fazie- stabilizacji i adaptacji- opanowania czynności staje się nawykiem, który może wchodzić w skład różnych przejawów postępowania i zachowania motorycznego. Doskonalą się skuteczność i precyzja ruchu. Po zakończeniu trzeciej fazy proces uczenia się trwa nadal. Następuje tzw. Wzbogacenie umiejętności (np. po opanowaniu pływania prymitywnego- nauczenia poszczególnych stylów)
         7. Różnica między kształcenie a wychowaniem- polega na tym, że skutki kształcenia są           stosunkowo łatwe i bezpośrednio po zakończeniu procesu dydaktycznego wymierne, gdy tymczasem efekty pracy wychowawczej są mało uchwytne, trudne w ocenie, i często możliwe do określenia dopiero po wielu latach od zakończenia procesu wychowawczego.
8. Dlaczego wśród dzieci i młodzieży szkolnej ujawnia się lekceważący stosunek do wychowania fizycznego??? (była to praca do domu każdy sam musi sobie na nią ogarnąć odpowiedź)


II semestr
1.     Funkcje szkoły:                                                                                                                                                                     - dydaktyczna                                                                                                                                                                                          - wychowawcza                                                                                                                                                            - opiekuńcza
2.    Style kierowania pracą uczniów;
- Styl autokratyczny- kierownik sam ustala środki i cele ich realizacji, sam przydziela pracę poszczególnym członkom grupy, nie uzasadnia swoich decyzji, nie włącza się w pracę grupy, nie uzasadnia swoich ocen, posługuje się raczej karami niż nagrodami
- Styl demokratyczny- kierownik przedstawia różne możliwości, a grupa zachęcana przez niego sama podejmuje decyzję o tym, co będzie jej celem i jakie środki zostaną wykorzystane do osiągnięcia celu, wyniki pracy ocenia obiektywnie i uzasadnia swoje oceny, często sam bierze udział w czynnościach wykonywanych przez grupę, posługuje się raczej nagrodami niż karami. W pracy szkolnej styl demokratyczny ujawnia się najbardziej w podmiotowym traktowaniu ucznia.
-Styl liberalny- kierownik pozostawia zupełną swobodę członkom grupy, udziela rad, jeśli ktoś go prosi, w działalności grupy nie uczestniczy, wstrzymuje się od wydawania ocen i rzadko czyni jakieś komentarze.
        3. Demel wyróżnił ogniwa:                                                                                                                                                              -diagnozę ( rozpoznawanie warunków)                                                                                                                   - prognozę (przewidywanie skutków)                                                                                                                                  - ordynację (programowanie środków)                                                                                                                               - realizację (wykonawstwo programu)                                                                                                                                 - epikryzę (ocena efektów)
        4. Dymorfizm płciowy                                                                                                                                         – ujawnia się już w życiu płodowym pogłębia w anafazie (okres rozwoju)  osiągając najbardziej zaawansowaną postać u osobników dorosłych jako efekt procesów dojrzewania biologicznego oraz oddziaływań środowiska w filo- i ontogenezie                                                                                                                  – filogeneza- rozwój rodowy poszczególnych grup organizmów ustalony na podstawie badan porównawczych form kopalnych i współczesnych                                                                                                        –ontogeneza- rozwój osobniczy od narodzin po śmierć
   

    5. Różnice morfologiczne:                                                                                                                                                    -U dziewcząt dłuższy tułów (o ok. 5%)                                                                                                                                – Krótsze i cięższe kończyny dolne                                                                                                                                      – niżej umiejscowiony środek ciężkości                                                                                                                                        – wyższa wartość wskaźnika miedniczo-barkowego                                                                                                              –odmienne proporcje między ilością tkanki tłuszczowej, kostnej i mięśniowej (masa mięśniowa u kobiet jest od 3 do 8 % mniejsza)
6.  Zabawie przypisano rolę czynnika:                                                                                                                                 - sprzyjającego przygotowaniu do póżniejszego życia (funkcja adaptacyjno-prospektywna)                                                 – upatrują w zabawie środek na wyrównanie bieżących jego niedostatków (funkcja kompensacyjno-aktualistyczna)
      Za najbardziej reprezentatywne dla funkcji adaptacyjno-prospektywnej można uznać teorie:                         -nadmiaru energii – (H. Spencera), według której nadwyżki energetyczne znajdują ujście w zabawie                                                                                                                                                               – ćwiczenia funkcji – (k. Grossa) przypisującą zabawie rolę instynktowego (uwarunkowanego dziedziczenia) czynnika adaptacji młodych pokoleń do dorosłego życia                                                                                                                                                                                 - rekapitulacja- (S.Halla) która traktuje stadia rozwojowe zabaw u dzieci jako odtworzenie form rozwoju kulturowego społeczeństw
Do najbardziej typowych dla koncepcji kompensacyjno-aktualistycznej funkcji zabawy można zaliczyć teorie:                                                                                                                                                                                                 - wypoczynku- (M.Lazarus) doszukującej się w zabawie czynnika kompensacji wobec jednostronności wysiłków związanych z pracą                                                                                                                                                                      – uzupełnienia- (K.Lange) zgodnie z którą zabawa służy wzbogacaniu i uzupełnianiu monotonii życia poważnego                                                                                                                                                                        - oczyszczenia- (A.Carra) w myśl której w zabawie znajdują wyjaśnienie prymitywne, aspołeczne instynkty (np. walki) drzemiące w naturze ludzkiej.
Analizując zachowania ludyczne na tle ontogenezy można w jej obrębie wyróżnić trzy okresy:                             -przedszkolny                                                                                                                                                                               – szkolny                                                                                                                                                                       - poszkolny
Okres przedszkolny- jest wiekiem zabawy                                                                                                                                     –Pierwsza faza- 1-3 lata, funkcjonalno – manipulacyjna                                                                                                     –Druga faza- 3-5 lat- naśladowczo-tematyczne i konstrukcyjne                                                                                               – Trzecia faza- 5-7 lat- zabawy konstrukcyjno-wytwórcze pojawiają się gry.
7.    Zasady kształcenia i wychowania
Zasady doboru treści i organizacji kształcenia i wychowania                                                                                                         – podmiotowe traktowanie ucznia                                                                                                                                       – integracji kształcenia i wychowania                                                                                                                                                                                                         – łączenia teorii z praktyką                                                                                                                                                       – różnicowania treści form kształcenia                                                                                                                                    – kształcenia ustawicznego
8.    Zasady nauczania- uczenia się:                                                                                                                                 -Zasada świadomego i aktywnego udziału uczniów w procesie nauczania – uczenia się (samodzielności)                                                                                                                                                                 – Zasada poglądowości                                                                                                                                          – Zasada systematyczności                                                                                                                                      – Zasada przestępczości (dostępności)                                                                                                                          –Zasada trwałości
9.    Metoda- sposób postępowania stosowany świadomie dla osiągnięcia określonego celu
10.    Metody realizacji zadań w wychowaniu fizycznym i granice ich stosowalności (St. Strzyżewski) *Rodzaje zadań                                                                                                                                                                              A) zadania ścisłe i określone. Wymagające ścisłego sterowania zewnętrznego (programowanie): nauka technik i taktyk sportowych

*Metody
A)Metody reproduktywne (odtwórcze)
1)Metoda naśladowczo ścisła
2)Metoda zadaniowo-ścisła
3)Metoda programowego usprawniania się

*Granice stosowalności
1)Realizacja prostych zadań
2)Realizacja zadań ściśle określonych
3)Realizacja zadań ścisłych

Rodzaje zadań;
B) Zadania częściowo skreślone

*Metody
B)Metody pro aktywne (usamodzielniające)
1)Metoda zabawowo- naśladowcza
2)Metoda zabawowo-klasyczna

*Granice stosowalności
1)Realizacja pół ścisłych zadań ogólnorozwojowych

Rodzaje zadań:
C) Zadania wymagające pełnej inwencji twórczej uczniów

*Metody
C)Metody kreatywne, twórcze
…… (nie zdążyłem dopisać)




Metody przekazywania i zdobywania wiedzy z zakresu kultury fizycznej:
-pokaz
-opowiadanie
-wykład
-pogadanka
-dyskusja

-posługiwania się książką
-opisywanie i rysowanie postaci
-wywiad
-praktyczne wykonywanie zadań

11.    Formy organizacyjne:
W tym rozumieniu formami nauczania czy kształcenia i wychowania są;
-lekcja szkolna
-wycieczka
-zajęcia w sekcji SKS
-impreza sportowo-rekreacyjna
-zajęcia śródlekcyjne, międzyszkolne
      Organizacyjne formy pracy z uczniami w procesie dydaktyczno-wychowawczym:                                                -formy podziału uczniów                                                                                                                                                         – formy porządkowe                                                                                                                                                                               – formy prowadzenia zajęć
W praktyce ukształtowały się i funkcjonują następujące formy podziału:                                                                        - zastępy stałe                                                                                                                                                                            –zastępy sprawnościowe                                                                                                                                                         – zastępy sprawnościowe zmienne                                                                                                                                          – drużyny                                                                                                                                                                                             – grupy                                                                                                                                                                                            - pary

Rozróżnia się następujące formy porządkowe
a)    Ustawienia podstawowe (szereg, dwuszereg, rząd, dwurząd)
b)    Ustawienia ćwiczebne (luzna gromada, półkole, czworobok, trójkąt, koło, kolumna ćwiczebna (regularna i nieregularna)
c)    Odliczanie oraz zwroty w miejscu i w ruchu.



Pomiar i ocena w procesie fizycznej edukacji
Ocena zwykle łączy się z pomiarem i może być rozumiana jako proces wartościowania danych uzyskanych podczas pomiaru.

Pomiar i ocena umożliwiają:
- rozpoznawanie warunków osobniczych (diagnoza)                                                                                                                             – dostarczają przesłanek do przewidywania osiągnięć jednostkowych i grupowych (prognoza )                                          – pozwalają lepiej dostosować program do  możliwości, potrzeb i zainteresowań uczniów (ordynacja)                                                                                                                                                                      – Podniesienie motywacji do ćwiczeń oraz efektów ich nauczania (realizacja)

Oprócz zadań doraźnych pomiar i ocena spełniają również ważne funkcje w zakresie prospekcji (wychowania dla przyszłości)

Sprzyjają rozwijaniu kreatywnej postawy wobec ciała, kształtują samoświadomość jego stanu fizycznego, wdrażają do systematycznej samokontroli i samooceny  możliwości somatyczno-motorycznych po ustaniu stosunku wychowawczego.

Pomiar- racjonalny sposób zbierania informacji.

Ostatnio edytowany przez patryk9898 (2011-05-30 17:24:21)

Offline

 

#53 2011-06-01 11:23:03

 krzem

Użytkownik

3023784
Skąd: Płońsk
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 14
Punktów :   

Re: ;)

Psychologia tematy prac zaległych które muszą zrobić wszyscy
Ćwiczenie 11 5,6


11.5 Emocje czynnikiem przystosowawczym lub zakłócającym
11.6 Skutki długotrwałych stanów emocjonalnych - stres psychologiczny

Ostatnio edytowany przez krzem (2011-06-01 11:25:17)

Offline

 

#54 2011-06-03 13:41:36

 Wisiona

Nowy użytkownik

5063677
Skąd: Lidzbark
Zarejestrowany: 2010-10-08
Posty: 5
Punktów :   

Re: ;)

Polecenia do ćw. na psycho:

15/4 Rola wczesnych doswiadczeń w rozwoju człowieka
16/2 Pojecie i przedmiot badań socjometrycznych
16/3 Zasady prowadzenia badań socjometrycznych<---polecenie do 3, a mamy zrobić podpunkt B: opracowanie, analiza i interpretacja wyników
16/4 Zastosowanie socjometrii w praktyce wychowawczej
16/5 Socjometria a sport
    a) znaczenie interakcji w sporcie
    b) socjometria a problem tworzenia zespołu sportowego

z 17 jest 1a,c, 2 i 3 ale nie mam poleceń, jak ktoś ma to niech napisze.

Offline

 

#55 2011-06-04 00:58:53

 krzem

Użytkownik

3023784
Skąd: Płońsk
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 14
Punktów :   

Re: ;)

17/1 Wiek Niemowlęcy
a) rozwój ruchowy niemowlęcia
c) rozwój emocjonalny i społeczny
17/2 Wiek poniemowlęcy
a) rozwój fizyczny i motoryczny
b) rozwój orientacji dziecka w otoczeniu
c) rozwój uczuć i kontaktów społecznych
17/3 Wiek przedszkolny
a) rozwój fizyczny i motoryczny
b) charakterystyka funkcji procesów poznawczych
c) rozwój uczuciowy i społeczny
d) formy działalności dziecięcej

Ostatnio edytowany przez krzem (2011-06-04 13:45:00)

Offline

 

#56 2011-06-15 16:24:19

 patryk9898

Nowy użytkownik

6406918
Zarejestrowany: 2010-10-09
Posty: 6
Punktów :   

Re: ;)

WYNIKI KOLOSA Z EDUKACJI





Edukacja zdrowotna       

Lp        Nazwisko i imię       
1        Arkita Natalia    4-   
2        Bieńkowski Adrian    3=   
3        Chmielewski Patryk    5   
4        Dudek Bartosz    4-   
5        Jarosiński Michał    2   
6        Klinger Tomasz    4+   
7        Kosiński Paweł    4-   
8        Król Damian    2+   
9        Krzemiński Łukasz    2   
10        Kustra Jakub    4-   
11        Lemanowicz Marcin    5   
12        Mokrzki Kamil       
13        Nidzgórski Krystian       
14        Nowak Mateusz    3+   
15        Paczkowski Piotr    2+   
16        Rupp Miłosz    3+   
17        Syprzak Kamil       
18        Szczutowski Michał    3+   
19        Szypryt Łukasz    3   
20        Trzciński Łukasz    5   
21        Wichrowski Mariusz       
22        Wiśniewska Karolina    4-   
23        Wojtczak Szymon       
24               
25               
Będą takie stopnie na zaliczenie, jeśli każdy dopowie mi na temat edukacji zdrowotnej w polskiej szkole. Dla ułatwienia przesyłam artykuł pani Barbary Wojnarowskiej.
    Osoby, które dostały 2,  będą zaliczyły całość.
    Najwyższą ilość punktów zdobył Patryk Chmielewski, później Łukasz Trzciński i kolejno Marcin Lemanowicz.. Ci panowie też mają to zaliczyć.
Pozdrawiam
Życzę udanej sesji.
Maria Chmielewska












Prof. dr hab. med. Barbara Woynarowska

EDUKACJA   ZDROWOTNA  W  NOWEJ  PODSTAWIE  PROGRAMOWEJ
KSZTAŁCENIA  OGÓLNEGO W  SZKOLE – SZANSA  I  WYZWANIE

Nowa podstawa programowa kształcenia ogólnego otwiera nowy etap w szkolnej edukacji zdrowotnej w Polsce. Dawne i najnowsze dzieje tej edukacji były w ostatnich dekadach przedmiotem wielu opracowań, dyskusji, sporów i apeli do twórców polityki edukacyjnej . W podstawach programowych kształcenia ogólnego edukacja zdrowotna pojawiła się po raz pierwszy w 1997 r.   Nie przydzielono jednak miejsca i godzin w planie lekcji.  W 1999 r., w ramach reformy systemu edukacji, wprowadzono ścieżkę edukacyjną „edukacja prozdrowotna” w szkole podstawowej i gimnazjum. W 2002 r., w wyniku kolejnej modyfikacji podstawy programowej, ścieżkę tę uwzględniono we wszystkich typach szkół .
Wprowadzenie ścieżki „edukacja prozdrowotna” środowisko medyczne uznało za duże osiągnięcie i szansę na poprawę edukacji zdrowotnej społeczeństwa polskiego. W resorcie edukacji podjęto działania dla wspierania jej realizacji, w tym m.in.: utworzono  w 1999 r. Pracownię Edukacji Zdrowotnej i Promocji Zdrowia w Krajowym Ośrodku Wspierania Edukacji Zawodowej MEN, przeniesioną w 2003 r. do Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej (CMPPP); rozpoczęto kształcenie edukatorów ds. edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia; od 2000 r. wydawane są  zeszyty „Edukacja Zdrowotna i Promocja Zdrowia w Szkole”.

Starania o odrębny przedmiot „edukacja zdrowotna”
W rozpoczętych w 2007 r. pracach nad nową podstawą programową, założono likwidację ścieżek edukacyjnych, w tym także „edukacji prozdrowotnej” . Uznano, że edukacja ta będzie realizowana w ramach biologii i wychowania fizycznego, bez utrzymania jej nazwy w podstawie programowej. Założenie takie oznaczało  regres w stosunku do aktualnej sytuacji. Zaistniała obawa, że zaprzepaszczony zostanie dorobek wielu szkół, które wdrożyły i skutecznie realizowały edukację prozdrowotną w formie ścieżki edukacyjnej, wielu nauczycieli zniechęci się często wprowadzanymi zmianami, zamiast doskonalenia tego co udało się już wdrożyć oraz że Polska znajdzie się w niekorzystnej sytuacji wśród krajów Unii Europejskiej.
W marcu 2008 r. zespół ekspertów zakresu nauk medycznych i zdrowia publicznego  zwrócił się do Ministra Edukacji Narodowej z postulatem włączenia do podstawy programowej odrębnego przedmiotu o nazwie „zdrowie”, „edukacja zdrowotna” lub pokrewnej (przedmiot taki wdrażany jest obecnie m.in. w Finlandii, Wielkiej Brytanii, Irlandii). Opracowano projekt wymagań z zakresu edukacji zdrowotnej, skonsultowany z kilkunastoma nauczycielami akademickimi. Propozycji tej nie przyjęto, ale przedstawicielka zespołu ekspertów (autorka niniejszego opracowania) została zaproszona do udziału w pracach, powołanej przez MEN, grupy ekspertów przygotowujących podstawę programową. W wyniku współpracy z zespołem wychowania fizycznego, którym kierował nim prof. Wojciech Przybylski, podjęto decyzję o włączeniu modułu „edukacja zdrowotna” do podstawy programowej wychowania fizycznego w gimnazjum i szkołach ponadgimnazjalnych Rozwiązanie to zaakceptowało kierownictwo MEN. Należy uznać to za sukces i uznanie przez twórców reformy programowej roli edukacji zdrowotnej jako elementu polityki edukacyjnej i zdrowotnej państwa. 

Miejsce i  status edukacji zdrowotnej w nowej podstawie programowej
W preambule podstawy programowej dla szkół podstawowych oraz gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych zamieszczono zdanie: „Ważnym zadaniem szkoły jest także edukacja zdrowotna, realizowana przez nauczycieli wielu przedmiotów, której celem jest kształtowanie u uczniów umiejętności  dbałości o zdrowie własne i innych ludzi”. Jest to niezwykle ważne stwierdzenie, nadające edukacji zdrowotnej wysoką  rangę wśród zadań szkoły.

Szkoły podstawowe
W podstawie programowej dla szkół podstawowych wymagania dotyczące różnych aspektów edukacji zdrowotnej znajdują się w wielu przedmiotach. Wykaz tych wymagań podano na str.    . Wiele wymagań dotyczących edukacji zdrowotnej znajduje się w edukacji wczesnoszkolnej. W II etapie edukacyjnym (klasy IV-VI) wymagania te wymieniono w: wychowaniu fizycznym, przyrodzie, wychowaniu do życia w rodzinie; są one także w przedmiotach: język nowożytny, język polski, etyka, zajęcia praktyczno-techniczne, komputerowe i muzyka. Wskazano też na wiodącą rolę wychowania fizycznego. Trzeba przyznać, że liczba wymagań i ich zakres tematyczny stwarzają szansę na realizację edukacji zdrowotnej. Tworzą one „nieformalną” (nie nazwaną) ścieżkę (podstawę) międzyprzedmiotową. Należy podjąć starania, aby nauczyciele uznali swoją rolę w realizacji szkolnej edukacji zdrowotnej, a szkoła stworzyła warunki do koordynacji ich działań.Gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne
W podstawie programowej III i IV etapu edukacyjnego, podobnie jak w szkole podstawowej, wymagania dotyczące różnych aspektów edukacji zdrowotnej znajdują się w wielu przedmiotach, w tym szczególnie w: wychowaniu fizycznym, biologii, przyrodzie, wychowaniu do życia w rodzinie, wiedzy o społeczeństwie, edukacji dla bezpieczeństwa, etyce, języku nowożytnym i podstawach przedsiębiorczości.
Najważniejszym jednak nowym i cennym rozwiązaniem jest moduł „edukacja zdrowotna” w podstawie programowej wychowania fizycznego. Należy dodać, że poza tym modułem, cała podstawa programowa tego przedmiotu jest „wysycona” treściami dotyczącymi różnych aspektów zdrowia (zwłaszcza fizycznego), w znacznie większym stopniu niż w dotychczasowej historii. Jest to zupełnie nowe podejście sprawiające, że wychowanie fizyczne staje się wiodącym przedmiotem w realizacji szkolnej edukacji zdrowotnej w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej. Oznacza spełnienie postulatów, zgłaszanych od wielu lat przez  przedstawicieli nauk o kulturze fizycznej. Rozwiązanie to tworzy jeden z modeli zalecanych przez WHO: wiodący przedmiot (wychowanie fizyczne) i włączenie treści dotyczących zdrowia do wielu przedmiotów .
Moduł „edukacja zdrowotna” będzie realizowany w ramach puli zajęć fakultatywnych wychowania fizycznego. Zajęcia te są obowiązkowe dla wszystkich uczniów i należy prowadzić je w każdym etapie przez jeden semestr, a więc przez około 30 godzin. Decyzję o tym, w której klasie (semestrze) będą się one odbywać podejmuje dyrekcja szkoły.

Korzyści wynikające z nowego statusu i miejsca edukacji zdrowotnej w szkole
Do korzyści tych należy zaliczyć:
−    utrzymanie w zapisie podstawy programowej nazwy „edukacja zdrowotna” i  podkreślenie jej znaczenia w preambułach do podstawy programowej – uświadamia to dyrekcji szkoły i nauczycielom jej potrzebę oraz jednoznacznie określa jej miejsce w planie nauczania („coś co nie jest nazwane nie istnieje”);
−    określenie czasu trwania i liczby godzin zajęć;
−    ustalenie, że wiodącą rolę w szkolnej edukacji zdrowotnej pełni nauczyciel wychowania fizycznego;
−    rozszerzenie zakresu edukacji zdrowotnej o aspekty zdrowia psychospołecznego, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności życiowych (osobistych i społecznych); tradycyjnie edukacja ta koncentrowała się wokół biologii człowieka (anatomia i fizjologia), profilaktyki chorób i wybranych uwarunkowań zdrowia fizycznego (w tym zwłaszcza higiena osobista, aktywność fizyczna i żywienie);.
Należy dodać, że tak istotny element edukacji zdrowotnej, jakim jest edukacja seksualna, będzie nadal realizowany głównie w ramach przedmiotu „wychowanie do życia w rodzinie” (w II, III i IV etapie edukacyjnym). Zapis podstawy programowej tego przedmiotu nie uległ zmianie w stosunku do dotychczas obowiązującego. Należy mieć nadzieję, że zgodnie z prasowymi zapowiedziami Minister Katarzyny Hall, realizacja edukacji seksualnej w szkole ulegnie poprawie.

Szansa i wyzwanie
Wprowadzenie obowiązkowego modułu „edukacja zdrowotna” oraz włączenie wielu wymagań z tego zakresu do podstawy programowej wychowania fizycznego we wszystkich etapach edukacji jest niewątpliwym sukcesem i ma znaczenie historyczne. Stwarza nową szansę dla nauczycieli wychowania fizycznego, których rola, pozycja (prestiż) w szkole może korzystnie się zmienić. Może także zwiększyć się ich udział w życiu i programie wychowawczym szkoły oraz skuteczność ich działań. Przyczynić się to może do zwiększenia ich satysfakcji z pracy w szkole.
Należy jednak zdać dobie sprawę, że zapis w podstawie programowej to jedynie początek nowej historii szkolnej edukacji zdrowotnej i wychowania fizycznego w Polsce. Jest to wielkie przedsięwzięcie i poważne wyzwanie dla profesjonalistów obu dziedzin. Powinni oni pomóc szkole i nauczycielom podjąć i skutecznie zrealizować to nowe zadanie.  Wymaga to zaangażowania wielu ośrodków i niezbędne jest opracowanie długofalowej (5-6 letniej) strategii jego wdrażania, z wykorzystaniem dotychczasowych bogatych rodzimych doświadczeń (w odniesieniu do edukacji zdrowotnej zwłaszcza szkół promujących zdrowie) oraz rozwiązań i przykładów dobrej praktyki w innych krajach. Szkoły i nauczyciele nie mogą być pozostawieni sami z  nowym zadaniem.

Strategia wdrażania edukacji zdrowotnej w szkole
Strategia  wdrażania edukacji zdrowotnej w szkole powinna obejmować 4 grupy działań:

1. Utworzenie w resorcie edukacji narodowej ośrodka organizującego,  koordynującego i monitorującego przebieg wdrażania edukacji zdrowotnej w szkole
Wdrażanie nowego programu wymaga stworzenia odpowiedniej struktury organizującej, koordynującej i monitorującej jego przebieg. Na przykład w Finlandii wdrażanie nowego programu „edukacja zdrowotna” rozłożono na siedem lat i jego koordynacją zajmuje się Wydział Nauk o Sporcie i Zdrowiu Uniwersytetu w Jyväskyla. W Irlandii, wdrażanie programu „edukacja społeczna, osobista i społeczna”, jest koordynowane od 4 lat przez specjalnie w tym celu  powołaną instytucję na poziomie centralnym.
W Polsce rolę takiego ośrodka należałoby powierzyć Centrum Metodycznemu Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej (CMPPP), mającemu w resorcie edukacji status placówki doskonalenia nauczycieli. Od 2003 r. istnieje w nim Pracownia Promocji Zdrowia (6 osobowy zespół, w skład którego wchodzą pedagodzy, psycholog, nauczyciel)  posiadająca znaczący dorobek we wdrażaniu edukacji zdrowotnej w szkole. Centrum opracowało i wdraża wiele programów edukacyjnych związanych z promocją zdrowia psychicznego, a także koordynuje na szczeblu krajowym program „szkoła promująca zdrowie”.
Przy CMPPP należałoby utworzyć Radę Programową do Wdrażania Edukacji Zdrowotnej w Szkole (8-10 osób). W skład tej Rady powinni wchodzić wybitni eksperci ze szkół wyższych, instytutów naukowych resortu zdrowia i praktycy (nauczyciele, pracownicy oddziałów doskonalenia nauczycieli). Rada ta powinna być powołana przez Ministra Edukacji Narodowej na lata 2008-2014. Niezbędne jest zabezpieczenie środków umożliwiających pracę Rady (organizacja  spotkań, opracowanie ekspertyz, ocen podręczników itd.).

2. Stworzenie systemu doskonalenia nauczycieli wychowania fizycznego w zakresie edukacji zdrowotnej
Nowa podstawa programowa wprowadza znaczące zmiany w treściach (wyodrębnienie bloków tematycznych) oraz organizacji zajęć wychowania fizycznego (część klasowo-lekcyjna i fakultety). Wdrożenie tych zmian wymagać będzie przygotowania tej grupy nauczycieli. Szczególnie dotyczy to przygotowania do prowadzenia obowiązkowego modułu „edukacja zdrowotna” w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych. Jest to zupełnie nowe zadanie zarówno pod względem formy (zajęcia w klasie, prowadzone metodami aktywnymi) jak i treści (duży udział zagadnień zdrowia psychospołecznego i umiejętności życiowych). Należy zatem:
•    zaoferować nauczycielom, w pierwszej kolejności gimnazjów, możliwość odbycia szkolenia na odpowiednio zaprogramowanych i prowadzonych kursach, organizowanych przez ośrodki doskonalenia nauczycieli i szkoły wyższe;
•     umożliwić im uzyskanie konsultacji pomocy w zakresie realizacji modułu „edukacja zdrowotna”.

3. Uwzględnienie edukacji zdrowotnej w kształceniu przeddyplomowym nauczycieli
Aktualnie obowiązujące standardy kształcenie na kierunku  „wychowanie fizyczne”  uwzględniają treści dotyczące edukacji zdrowotnej. Stwarza to szansę przygotowania nauczycieli wychowania fizycznego do realizacji tej edukacji w szkole, pod warunkiem opracowania odpowiedniego programu tego kształcenie, ze zwróceniem szczególnej uwagi na metodykę edukacji zdrowotnej oraz szeroki zakres treści, w tym zdrowia psychicznego..
W nowej podstawie programowej wymagania dotyczące edukacji zdrowotnej znajdują się w większości przedmiotów. Tymczasem projekt „Standardów kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu  nauczyciela” (zamieszczony 15 lutego 2007 r., na stronie internetowej Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego) nie uwzględnia treści dotyczących edukacji zdrowotnej. Należy podjąć pilnie starania o wprowadzenie niezbędnych uzupełnień i wystąpienie w tej sprawie do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministerstwa Edukacji Narodowej.
4. Opracowanie materiałów (podręczników metodycznych i innych pomocy) dla nauczycieli, w tym zwłaszcza wychowania fizycznego i dla wychowawców klas
Należy przygotować serie podręczników dotyczących edukacji zdrowotnej dla:
−    nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej (klas I-III szkoły podstawowej);
−    wychowawców klas IV-VI szkoły podstawowej, do wykorzystania na lekcjach wychowawczych oraz w koordynacji treści zawartych w innych przedmiotach;
−    nauczycieli wychowania fizycznego w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych do prowadzenia modułu „edukacja zdrowotna” i realizacji innych treści zawartych w podstawie programowej dla zajęć klasowo-lekcyjnych.
Najpilniejszą sprawą jest przygotowanie podręcznika dla nauczycieli wychowania fizycznego w gimnazjach. Powinien być wydany w sierpniu 2009 r.

Offline

 

#57 2011-06-15 21:10:36

 AdrianJDM

Moderator

13584522
Skąd: Płock \ Japonia
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 18
Punktów :   
WWW

Re: ;)

trzy z dwoma <cwaniak> xD

Offline

 

#58 2011-06-19 12:52:46

 Wisiona

Nowy użytkownik

5063677
Skąd: Lidzbark
Zarejestrowany: 2010-10-08
Posty: 5
Punktów :   

Re: ;)

Inteligencja-jest to ogólna umiejętność umysłowa, przejawiająca się w sytuacjach nowych i z reguły trudnych.Przejawem inteligencji jest rozwiązywanie nowych i trudnych zadań w sposób celowy i dostosowany do warunków.Ujawnia się ona w sytuacjach i działaniach złozonych.
Fakty stwierdzające o wysokim poziomie zdolności umysłowych (wg T. Lewowickiego):
-Łatwość uczenia się-szybkość, tempo przyswajania i reprodukcji zapamiętanego materiału, a zwłaszcza umiejętności opanowywania tresci o relatywnie najwyższym poziomie trudności
-Zdolność do myślenia abstrakcyjnego-sprawne operowanie pojęciami i liczbami
-Umiejętność analizowania i syntetyzowania poznawanej wiedzy-wszelkich obserwowanych faktów i zjawisk, trafność konstruowanych wniosków, uogólnień, ocen, sądów, preferowaniu w myśleniu reguł (strategii) heurystycznych, przy jednoznacznym bogactwie niezbędnych algorytmów
-wysokie osiągnięcia-mozliwości ich urzeczywistnienia w nauce będą ich dziedzinach działalności
-bogactwo języka(pojęć) poprawność formułowaniu myśli
-szeroki zakres-duża siła zainteresowania poznawczych nieprzeciętna znajomość związana z nim lektur
-duża siła oraz ruchliwość procesów nerwowych-zdolność do wytężonej pracy oraz wytężonej skłonności do introwertyzmu
-duza podzielność uwagi-łątwość koncentrowania się przez dłuższy czas na określonym zadaniu
-właściwy kierunek i natężenie motywacji do zajmowania się wybranymi dziedzinami działalność, a zwłaszcza nauki
TYPY INTELIGENCJI:lingwistyczna, logiczno-matematyczna, wizualno-przestrzenna, muzyczna, fizyczni-kinestatyczna
Uczenie się-jest modyfikacją zachowania jako wynik powtarzania sytuacji i wyciągania wniosków na przyszłość
Rodzaje uczenia się
(1)WARUNKOWANIE- czyli wytwarzanie związku między bodźcem a reakcją
(a)KLASYCZNE(Pawłowa)- polega na wytwarzaniu(lub utrwalaniu) związku między bodźcem warunkowym a reakcją poprzez wielokrotne podawanie bodźca warunkowego w powiązaniu z bodźcem bezwarunkowym, który pierwotnie wywołał tę reakcje
(b)INSTRUMENTALNE(Skinnera)- polega na utrwaleniu związku między bodźcem a reakcja przez podanie WZMACNIAJĄCEGO BODŹCA po tej reakcji bodziec wzmacniający zwykle może zaspokoić jakiś popęd (np. głodu) i utrwala reakcje która go poprzedza
Skinner jest twórcą pojęcia „Czarna skrzynka”
(2)PRÓB I BŁĘDÓW- nabywanie doświadczenia w sposób przypadkowy( np. eksperymenty Thorndike’a nad reakcjami głodnych kotów, które mogły wyjść z klatki tylko po przypadkowym naciśnięciu określonej dźwigni)
(3)PRZEZ WYGLĄD- nabywanie doświadczenia poprzez przypadkowe skojarzenie skutków z przyczyną(np. eksperyent Kahlera nad zachowaniem się szympans, który przypadkowo użył kija do ściągnięcia wysoko zawieszonego banana)
(4)PRZEZ NAŚLADOWNICTWO-nabywanie doświadczenia przez podpatrywanie zachowań innych osób:
(A) OBSERWACJA- przez patrzenie i słuchanie
(B)FACYLITACJA- przez działąnie wspólne z innymi
(5)WDRUKOWANIE(Impriting)Lorenz- modyfikowanie swojego zachowania, zwykle zaraz po urodzeniu, gdy zadziałają na zwierze określone bodźce fizyczne lub społeczne(np. u kurcząt w 13-16godz po urodzeniu pojawia się tendencja do podążania za poruszającym się przedmiotem)
(6)UCZENIE SIĘ UCZENIA- jest to proces nabywaia wprawy poprzez celowe ćwiczenie się w zakresie np. uwagi, pamięc, technik pracy umysłowej, itp.(np. eksperymenty nad czynnikami ułatwiającymi i utrudniającymi uczenie się szkolne znane jako HAMOWANIE RETROAKTYWNE- występujące wtedy,gdy nowa informacja utrudnia zapamiętywane wcześniej opanowanego materiału i PROAKTYWNE występujące wtedy, gdy wcześniej zapamiętany materiał ułatwia zapamiętanie informacji)
(7)HABITUACJA- jest to u zwierząt „wygaszanie”reakcji orientacyjnej (np.eliminowanie niepotrzebnych reakcji u zwierząt domowych, a u ludzi „przyzwyczajanie się”np. do przyjemności lub źródeł zagrożenia)
STRES
Stres(fizjologiczny)termin wprowadzony przez H.Selyego na określenie stanu ustroju wywołanego każdym szkodliwym bodźcem ;odpowiednim nasileniu (stresorem)np. wtargnięciem bakterii chorobotwórczych, urazem, wstrzasem psychicznym
-Stresory wg Selyego wpływają pobudzająco na wydzielaniu hormonu przedniego płata przysadki mózgowej,kortykotropiny(ACTH) aktywizującego korę nadnerczy, zapoczątkowując w ten sposób reakcję alarmową(ujruchomienie sił obronnych ustroju, ze wzmożeniem wydzielania kor nadnerczy w 3 fazach: reakcji przygotowania, okresu obrony(oporu) okresu wyczerpania(cięzkiej choroby, prowadzacej nawet do sierci))

Stres psychologiczny
Wiele współczesnych badań pokazuje zależności pomiędzy chorobami i nadmiernym stresem a w medycynie coraz więcej i głośniej mówi się o wpływie czynników psychologicznych zarówno na powstawianie jak i rozwójchoroby.
Stres(psychologiczny)psychiczne czynniki zewnętrzne,któe utrudniają lub uniemożliwiają zaspokojenie potrzeb;wykonanie zamierzonych zadań, zagrażają czymś jednostce lub wpływają na obniżenie poczucia własnej wartości
BIOLOGICZNA teoria stresu SELY'EGO-STRES jest nieswoistą reakcją organizmu na wszelkie stawiane mu żądanie lub niespecyficznym syndromem choroby
PSYCHOLOGICZNA teoria stresu LAZARUSA stres jest wynikiem oceny poznawczej realnej lub antycypowanej krzywdy(straty)zagrozenia lub wyzwania (OCENA PIERWOTNA)oraz własnych możliwosci (OCENA WTÓRNA)
Wyniki oceny poznawczej stresu:
a) pozytywny (poradzę sobie) świadczy o braku stresu
b) negatywny(nie dam rady) świadczy o transakcji stresowej która wyzwala receptor wyuczonych strategii
Radzenie sobie ze stresem:
-poszukiwanie informacji, -bezposrednie działania,
mechanizmyobronne (np. racjonalizacja, substytucja, fantazja, regresja)
-wsparcie społeczne(indywidualne, instytucjonalne)




1.       Lęk
Stan emocjonalny o przykrym zabarwieniu, cechuje się różnym nasileniem i czasem trwania.
2.       Strach
Lęk przedmiotowy (przedmiotowość w przypadku wszystkich reakcji emocjonalnych jest względna).
 
3.       Fobia
Nieuzasadniony, bardzo silny, nie dający się opanować chorobliwy lęk przed określonymi przedmiotami i sytuacjami wywołującymi tendencję do unikania ich.
 
4.       Motyw
Reykowski- tendencja kierunkowa czyli gotowość do zmierzania ku określonym celom.
5.       Motywacja
Jest to ogólny termin odnoszący się do regulacji zachowania zaspakajającego potrzeby.
 
Reykowski- jest procesem psychicznej regulacji, od którego zależy kierunek ludzkich czynności oraz ilości energii jaką na realizację danego kierunku człowiek gotów jest poświecić.
 
6.       I i II prawo Yerksona-Dodsona
I Prawo- w miarę wzrostu natężenia motywacji sprawność działania wzrasta do pewnego poziomu, po czym zaczyna spadać, a przy bardzo wysokim natężeniu motywacji sprawność działania znów jest niska.
II Prawo- w rozwiązywaniu zadania łatwego największą sprawność działania osiąga się przy wysokim poziomie motywacji, zaś w rozwiązywaniu zadań trudnych przy niskim poziomie motywacji.
 
7.       Osobowość
To zintegrowany, zdeterminowany społecznie zespół cech psychicznych człowieka.
 
8.       Temperament wg. Strelaua-jest to zespół formalnych i względnie stałych cech zachowania, przejawiających się w siłe lub wielkość(szybkość) reagowania oraz w czasowych parametrach reakcji
 
9.       Charakter-ukształtowany przez kulyurę na bazie temperamentu, postulowany przez określony system wychowawczy zestaw cech osobowości
10.   Koncepcja Martensa
*motywacja osiągnięć sportowych jest to psychiczna dyspozycja czy tez dążenie do osiągania sukcesu w sportowej sytuacji współzawodnictwa.
*dyspozycję tę autor rozumie jako względnie stałą tendencję do spostrzegania sytuacji rywalizacyjnych, jako zagrażających, co przejawia się w lęku przed znalezieniem w sytuacji współzawodnictwa.
*motywacja jest wypadkową sumą algebraiczną potrzeby współzawodnictwa i lęku przez współzawodnictwem.
 
11.   Teoria osobowości wg. Freuala
12.   Regulacyjna teoria osobowości Reykowskiego
13.   Temperament a działanie
Style działania( niskoreaktywni-typ silny, wysokoreaktywni-typ słaby)->stopień męczliwości(mała podatność, praca w każdych warunkach{} duża podatność, potrzeba ciszy)->zakres pracy umysłowej(krótszy czas przygotowania się do pracy{}przewaga czynności przygotowawczych nad zasadniczymi)->napięcie emocjonalne(napięcie zwiększa wydolność, praca bez błędów{}przewaga czynności przygotowawczych nad zasadniczymi, konieczny plan działania.
 
14.   Zdolności specjalne i ogólne
Ogólne (inteligencja)- globalne dyspozycje poznawcze uwarunkowane możliwościami ośrodkowego układu nerwowego-OUN.
Specjalne (lokalne)- wyspecjalizowane w odbiorze i przetwarzaniu ściśle określonej kategorii bodźców uwarunkowane możliwościami OUN i środowiska np.rysunkowe,językowe.
 
15.   Teorie zdolności
*Teoria Galtona(inteligencja jest zdolnością ogólną uwarunkowaną genetycznie).
*Teoria Spearmana(dwuczynnikowa teoria inteligencji)- inteligencja dzieli się na czynnik ogólny(g) i na czynnik specyficzny(s) ten z kolei na S1-talent do.. S2- talent do…
* Teoria Thurstone’a-(teoria równorzędności czynników podstawowych)- inteligencja dzieli się na rozumienie słów, płynność słowa, operowanie liczbami, pamięc skojarzeniowa, operowanie przestrzenne, szybkosc spostrzegania, rozumienie indukcyjne.
* Teoria Vernona(hierarchiczna teoria zdolnośći)-
* Teoria Cattella(teoria dwoistości czynnika „g”)-inteligencja dzieli się na płynna(uwarunkowana OUN) i na skrystalizowana(nabyta).
* Teoria Guilforda(radykalna teoria czynników równowarznych)- inteligencja jest funkcją 3 wymiarów:typu operacji, rodzaju treści, rodzaju wyniku.
* Teoria Sternberga(poznawcza, triarchiczna teoria inteligencji)-zwrócił uwagę na 3 aspekty ilorazu inteligencji IQ : werbalna, praktyczna, społeczna.
 
16.   Inteligencja
Zdolność ogólna przejawiająca się umiejętnością adekwatnego poszukiwania, rozpoznawania i opracowywania potrzebnych informacji i ich transformacji.
 
17.   Dewiacyjny iloraz inteligencji
Pokazuje w jednostkach standaryzowanych w jakim stosunku pozostaje wynik osiągnięty przez daną osobę do normalnego rozkładów wyników w danej populacji w danym wieku.
 
18.   Koncepcja dojrzałości psychicznej wg. Alporta
*ekspresja własnego „ja”
*ciepły stosunek do innych ludzi
*realistyczna percepcja ludzi, otoczenia i siebie oraz traktowanie siebie z pewnym dystansem
*posiadanie własnych kompetencji
*znajomość samego siebie
*ustalona spójnia życiowa
*własne doświadczenia z innymi ludźmi 
 
19.   Stadia rozwojowe wg. Freuda
*oralne- od urodzenia do 2 lat- jest to wiek objety amnezją.
*analne-od 2-4 lat- źródłem przyjemności jest okolica odbytu i doznawania z tego przyjemności.
*falliczne- 4-6 lat- ekshibicjonizm, epatowanie się własnym członkiem.
*latencja- 6-12 lat impulsy seksualne i agresywne są nieco przytłumione.
*genitalne-kulminacja w sferze dojrzałości do rozrodu i w ich konsekwencji- aktywności biologicznej i psychosomatycznej.
 
20.   Koncepcja Eriksona
21.   Stres
Termin wprowadzony przez H. Selyego na określenie stanu ustroju wywołanego każdym szkodliwym bodźcem o odpowiednim nasileniu.
22.   Tłum
Jest to twór chwilowy, o cechach innych niż jednostki w nim się znajdujące.
 
23.   Uczenie się
Jest modyfikacją zachowania jako wynik powtarzania sytuacji i wyciągania wniosków na przyszłość.
 
24.   Rodzaje uczenia się
1.       Warunkowanie- czyli wytwarzanie związku między bodzcem a reakcją:
a)      Klasyczne(Pawłowa)
b)      Instrumentalne(Skinnera)
2.       Próby i błędy- nabywanie doświadczenia w sposób przypadkowy.
3.       Przez wgląd- nabywanie doświadczenia przez przypadkowe skojarzenia skutku z przyczyną.
4.       Przez naśladownictwo-nabywanie doświadczenia przez podpatrywanie zachowań innych.
a)      Obserwacja- przez patrzenie i słuchanie.
b)      Facylitacja- przez działanie wspólnie z innymi.
5.       Wdrukowanie- modyfikowanie swojego zachowania, zwykle zaraz po urodzeniu, gdy zadziałają na zwierze określone bodzce fizyczne lub społeczne.
6.       Uczenie uczenia się- to proces nabywania wprawy poprzez celowe ćwiczenie się w zakresie np. uwagi, pamięci.
7.       Habituacja- jest to u zwierząt ‘’wygaszanie” reakcje orientacyjnej a u ludzi „przyzwyczajanie się”
25.   Stres psychologiczny i biologiczny
26.   Typowe trudności w procesie uczenia się
*niewłaściwe sposoby uczenia się, wynikające z nieznajomości zasad autodydaktyki.
*braki w znajomości materiału z poprzednich okresów nauczania i niedostatek podstawowych umiejętności przedmiotowych.
*trudności spowodowane są nieumiejętnością przeprowadzania odpowiednich operacji umysłowych, obserwowania, wnioskowania, porównywania.
*bezwzględność wymagań dydaktycznych.
*trudny materiał programowy, zwłaszcza taki, który nie został przygotowany z myślą o potrzebach, aktywności i zainteresowaniach ucznia.
 
27.   Psychologiczna teoria stresu Lazarusa
Stres jest wynikiem oceny poznawczej realnej lub antycypowanej krzywdy, zagrożenia lub wyzwania(ocena pierwotna) oraz własnych możliwości(oceny wtórnej).
 
Zdarzenie->pierwsza ocena( dzieli się na nieistotny i na stres ten z kolei na druga->ocena źródeł-> powtórna ocena)
 
28.   Rozwój psychiczny
Monotoniczny, spontaniczny, długotrwały i nieodwracalny proces zmian.
 
29.   Praktyczne sposoby radzenia sobie ze stresem wg. Rappaport
*umiejętność rozróżniania stanu normalnego od stresowego.
*rozpoznawanie oznak nadchodzącego stresu.
*rozpoznawanie objawów reakcji stresowych.
*uczenie się zwiększania odporności na stres.
*uczenie się dynamicznych technik radzenia sobie ze stresem.
*unikanie sytuacji stresowych.
 
30.   Reguły zachowania w tłumie
31.   Dwa style reagowania na trudności
1.       Styl bezradny
*negatywne samooceny.
*doznawanie nudy,niepokoju
*traktowanie trudności jako źródło negatywnych prognoz na przyszłość
2.       Styl zaradny
*pozytywne samooceny
*traktowanie trudności jako wyzwania czasowego kłopotu, które jest doskonałą okazją do nauczania się czegoś.
 
Dwa style reagowania na trudności (np. niepowodzenia):
Ad 1. Dla osoby bezradnej- celem jest osiągnięcie określonego standardu wykonania.
Ad 2. Dla osoby zaradnej- celem jest rozwój własnych kompetencji.
 
32.   Technika kontroli stresu
*relaksację neuromięśniową
*medytację
*psychoterapię
*biologiczne sprzężenie zwrotne
*aktywność fizyczna
 
33.   Radzenie sobie ze stresem
Jest to aktywność poznawcza i behawioralna ukierunkowana na wyeliminowanie, zminimalizowanie lub tolerowanie zdarzeń stresowych wymaganiom stresu.
 
*Poszukiwanie informacji
*Bezpośrednie działanie
*Powstrzymanie się od działania
*Mechanizmy obronne
*Wsparcie społeczne(indywidualne i instytucjonalne)
 
34.   Intelekt
Rozum, umysł, zespół czynności myślowych.
 
35.   Klasyfikacja potrzeb wg. Maslowa
*potrzeby fizjologiczne(głód, gorączka, oddychanie)
*potrzeby bezpieczeństwa(pobudzają do działań zapewniających organizmowi nienaruszalności i bezpieczeństwo)
*potrzeby przynależności i miłości(Skłaniają do nawiązywania bliskich intymnych stosunków z innymi)
*potrzeby uznania(polegają na dążeniu do dokonania czegoś do uzyskania kompetencji a także, dominacji i znaczenia).
*potrzeby samo urzeczywistnienia(polega na dążeniu jednostki do zajmowania się tym, do czego upoważniają posiadane zdolności).
*potrzeby wiedzy i rozumienia(wyrażają się one w poszukiwaniu nowych informacji z ciekawości i antentycznym zainteresowaniu).
*potrzeby estetyczne
 
36.   Proces powstawania potrzeby
*dokonuje się w pierwszej postaci za pośrednictwem uświadomienia emocjonalnego.
*powstaje stan przykrego napięcia wywołany brakiem RADZĄCYM się w organizmie.
*następuje wówczas, gdy w otoczeniu rozpozna się wartości które
 
37.   Typy inteligencji
1.       Inteligencja lingwistyczna(charakteryzują się nią ludzie wybierający profesję pisarzy,mówców).
2.       Inteligencja logiczno-matematyczna(mają ją przedstawiciele nauk ścisłych np. matematycy).
3.       Inteligencja wizualna(przestrzenna maja ją architekci,malarze).
4.       Inteligencja muzyczna(kompozytorzy,wykonawcy).
5.       Inteligencja fizyczno-kinestetyczna(tancerze,aktorzy).
6.       Inteligencja interpersonalna(politycy,nauczyciele).
7.       Inteligencja intuicyjna(pisarze,filozofie).
 
38.   4 rodzaje reakcji na stres
*fizjologiczne- czyli niedostępne bezpośredniej obserwacji i charakteryzujące mobilizację organizmu do walki ze stresem.
*emocjonalne- obejmujące wyrażanie stanów emocjonalnych, towarzyszących stresowi lub wywoływanych przez stres.
*behawioralne- to obserwowalne zmiany zachowań zewnętrznych pod wpływem działania stresu.
*poznawcze- to obserwowalne zmiany

39.   Potrzeby
Oznacza brak czegoś, co ma znaczenie dla życia jednostki, a więc brak określonej wartości.
 
40.   Koncepcja osobowości wg.Zygmunta Freuda.
ID- ONO- tworzy najgłębsza nieświadoma płaszczyzna ludzkiej psychiki będąca źródłem wszelkich popędów
ID- domena nieświadomości -jest rzeczywistym i ostatecznym motorem ludzkich działąń
EGO- „ja”- jest strukturą rozumu, próbującą opanować żywioł ID.
SUPEREGO- Nadjażń- symbolizuje ideał EGO.




Jak ktoś ma coś więcej to dopisujcie...

Offline

 

#59 2011-10-31 13:40:14

 krzem

Użytkownik

3023784
Skąd: Płońsk
Zarejestrowany: 2010-10-12
Posty: 14
Punktów :   

Re: ;)

Najważniejsze wzory z fizyki na biomechanikę
http://www.speedyshare.com/files/310054 … _wzory.doc

Biochemia kolokwium Wtorek

Białka- duże cząsteczki chemiczne zbudowane z ponad 100 aminokwasów W białkach występuje ok 20 różnych cząsteczek aminokwasowych połączonych ze sobą w różnej kolejności wiązaniami peptydowymi
Funkcje białek:
budulcowa - wchodzą w skład wszystkich plazmatycznych struktur komórkowych
katalityczne - wszystkie enzymy w komórkach są białkami katalizującymi przebieg reakcji biochemicznych
transportowa - białka błonowe umożliwiają transport substancji do komórki i z komórki, hemoglobina umożliwia przenoszenie tlenu na duże odległości
regulatorowa - koordynacja funckcji życiowych
odpornościowa - rozpoznawanie i zwalczanie antygenów
lokomotoryczna - kurczliwość białek w mięśniach
Denaturacja białek- określa się jako przeważnie związaną z zniszczeniem wtórnej struktury białka. Następuje pękanie wiązań wodorowych odpowiedzialnych za struktury alfa i Beta i dochodzi do powstania tzw. rozwoju przypadkowego. Proces denaturacji może nastąpić od wpływu czynników fizycznych oraz chemicznych

Skurcz mięśnia Podczas skurczu mięśnia filamenty cienkie i grube przesuwają się w stosunku do siebie konieczna jest do tego energia ATP
- podrażnione włókna
- powstanie potencjału czynnościowego
-uwolnienie jonów Ca i ich dyfuzja do miofibryli
- blokowanie hamowanego działania kompleksu tropina i tropomiozyna
- oddziaływanie na siebie aktyny i miozyny skurcz mięśnia
- aktywacja pompy wapniowej
- odłączenie jonów do sarkoplazmie
- rozkurcz miofibryl
- rozkurcz mięśnia

Ostatnio edytowany przez krzem (2011-11-05 15:53:09)

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.wwe-wrestling.pun.pl www.skorpionots.pun.pl www.dbfoture.pun.pl www.game-bakugan.pun.pl www.warofninja.pun.pl